มาทำความรู้จักวงการเฟอร์นิเจอร์บิ้วอินในเมืองไทยกันนะคะ

[JoshuaPowell25]

 ด้วยซื้อมายกชุดจากร้านดังๆก็น่าจะพอแล้วท่านก็ว่าแล้วมันสะท้อนตัวตนของเราได้มั้ย ดีไซน์ได้มั้ย ใช้แล้วมันทนมั้ย คำเฉลยทั้งสามข้อคือไม่ เพราะว่าบริษัทผู้ผลิตล้วนแต่ต้องแข่งขันกันดังนั้น เค้าจึงเลือกสรรประหยัดวัสดุและอุปกรณ์เพื่อลดทุน และคงไม่เปลี่ยนตามความต้องการของลูกค้าคนเดียวแน่ ทั้งที่มูลค่าเมื่อเทียบงานประเภทนี้กับงานบิ้วอินแล้วต่างกันไม่เท่าไหร่ คำถามคือแล้วทำไมไม่เลือกใช้งาน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
   เฟอร์นิเจอร์ของคนมีอำนาจวาสนา<span style=
line-height: 1.42857;
>คนที่มิคุ้นใช้งาน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
  อาจจะฉงนและไม่เข้าใจอย่างหนักว่าเพราะเหตุใดคนเราถึงต้องใช้ เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน

       เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
  มูลค่าตัวล่ะ4-5หมื่นบาท ทั้งแม้ว่า เครื่องเรือนสำเร็จรูปตามห้างสรรพสินค้าทั่วไปมูลค่าตัวล่ะไม่ถึงหมื่นก็มีมากมายเกลื่อนกราด เรียกว่าเลือกสรรกันไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว แถมรูปแบบก็สวยงามๆทั้งนั้นจน ตระหนักว่าทั้งย่อมเยาทั้งดีทำไมไม่ซื้อหากัน หึ หึ </span>     ก่อนหน้าผมก็เป็นคนนึงที่อยู่ในพวกนี้ครับคือประหยัดสะ แบบว่าชั้นหนังสือหกพันเลือกแล้วเลือกอีก ตู้แปดพันก็ต่อราคาจนคนขายเดินหนี จนได้มีช่องได้มาทำงานกันเจ้านายท่านนึง ซึ่งท่านและสังคมเพื่อนของท่านคัดใช้แต่ งาน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน

  แค่กับข้าวอย่างเดียวก็4-500฿แล้ว ทำไมเรายอมจ่าย เอ้าแล้วคิดดูทำงานเท่ากันทำไมได้เงินไม่เท่ากัน คนหนึ่งทำผัดกะเพราหนึ่งจานได้มา45฿ อีกคนผัดกับข้าวหนึ่งจานเท่ากันได้เงินมา3-4ร้อยบาทถ้าผัดตลอดวันได้50จานคนแรกได้เงิน2250฿ โดยประมาณ คนที่สองได้17500฿โดยประมาณหรือเดือนล่ะ525000฿ หักค่าใช้จ่ายแล้วน่าจะอยู่ที่300000฿/เดือนส่วน คนแรกหักออกแล้วน่าจะเหลือสัก 13500฿โดยใกล้เคียง อันนี้คำนวนจาก ค่าแรง เกณฑ์นะครับคนแรกทำปีนึงก็แค่พอมีพอกินคนที่สองทำปีนึงรวยไปแล้วเรียบร้อย   แล้วลองคิดดูสิครับว่าการยอมรับของคนมันมีมูลค่าสูงขนาดไหน อันนี้ยกตัวอย่างแค่ง่ายๆนะครับ ถ้าเป็นธุรกิจรับสร้างบ้าน รับตกแต่งภายใน รับวางระบบและอื่นๆ มูลค่าที่แตกต่างจะยิ่งมากกว่าหลายเท่าตัวนัก ตอนนี้เราเริ่มเก็ทเข้าใจแล้วว่าทำไมการเลือกเฟอร์นิเจอร์มาแต่งบ้านจะต้องแลดูดีมีรสนิยม แต่ก็ยังไม่วายฉงนอีก แล้วเพราะเหตุใดต้อง เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
  ล้วนๆเมื่อมีช่อง ใกล้ชิดท่านจึงเลียบเคียงถามตรงๆตามวิสัยที่เป็นไปคนใคร่รู้ ท่านก็ได้กรุณาเล่าว่า การจะเลือกใช้เฟอร์นิเจอร์ตกแต่งบ้านสักชุดบางที ถ้าเรามีสตางค์มากเพียงพอ เราจะไม่ได้เลือกมันที่มูลค่าเพียงอย่างเดียว แต่เราจะมองไกลไปกว่านั้นมากหลายกิโลขีด ไอเดีย ยกตัวอย่างเช่น เฟอร์บ้านเพื่อนเราเข้าไปสวยงามมีความพอใจทั้งบ้านแลดูผสมกลมกลืน เข้ากัน แต่เฟอร์ที่บ้านเราซื้อมาทำไมมองทีไรก็ขัดลูกตาไปหมด อันนี้มันจะเป็นตัวแสดงถึงระดับของเจ้าของบ้านหลังนั้นๆเป็นอย่างดี ซึ่งมีนัยยะ ครับเพราะบางคนคงยังไม่ชัดว่าแล้วทำไมกรูต้องดูดีมีขั้นด้วยล่ะครับ เราก็อยู่ของเราปอนๆได้อยู่แล้ว ท่านก็ตอบมาสั้นๆแค่คำเดียวผมสะอึกเลย ท่านว่านี่แหละทัศนคติของคนยากจน คนจนนึกถึงแต่ความพึงพอใจของตนเอง คนรวยคิดถึงความพึงพอใจของคนอื่นๆ ของคนส่วนมากและแสวงหาการยอมรับจากคนทั่วไปด้วย เพื่อสร้างผลประโยชน์ที่สูงกว่า ยกตัวอย่างเรากินข้าวร้านข้างทางจานล่ะ40฿ ร้านล้าสมัยๆโทรมๆก็ไม่ว่ากัน แต่พอกินร้านอาหารหรูๆตกแต่งดีดี บรรยากาศดี มีการตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
 น่ะไม่ใช่มีสตางค์ก็สักแต่ว่าจะไปหาซื้อหามาได้ เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
 ไปเลยล่ะครับ จบข่าว ชัดเจน หลังจากนั้นผมก็พยายามจะหามาแต่งบ้านสักชุด แต่เชื่อมั้ยครับว่าจนแล้วจนรอดก็ไม่เคยสมหวังเลยถึงแม้ตัวเองจะมีเงินเก็บหลักหลายแสนแล้วก็ตาม คำพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะจบการเล่าวันนั้นก็คือ ท่านว่า เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน