จะเดินไปทางไหนดี เมือถึงทางแยก

[nongnai]

ในชีวิตคนเราต้องเดินผ่านทางแยกไม่รู้ตั้งกี่ร้อยกี่พันแยก
มีไม่รู้กี่ครั้งที่เราต้องตัดสินใจเลือกทางใดทางหนึงในการเดินต่อไป
เลือกถูกใจตัวเองบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง เลือกถูกใจคนอื่นบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง
เลือกตามใจตัวเองบ้าง และเลือกตามใจคนอื่นบ้าง หลายๆครั้งรู้สึกว่าตัวเองเลือกผิดก็มี
และหลายครั้งก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีจังที่เลือกเดินมาทางนี้ และไม่เดินไปทางโน้น
ชีวิตคนเราล้วนต้องอยู่กับการตัดสินใจอยู่เกือบตลอดเวลา
ในทุกๆช่วงของชีวิตมักจะมีแยกใหญ่ๆให้เราต้องคิดหนักเสมอ
ว่าเราจะเลือกเดินไปแยกซ้าย หรือแยกขวา หรือจะเดินตรงไปตามทางตรงๆนี้ดี
ยังไม่นับแยกเล็กๆในชีวิตประจำวันของเราอีก
มีหลายๆครั้งที่ตัวเราเองสับสน เลือกไม่ถูก และไม่รู้ว่าควรตัดสินใจเลือกเดินไปทางไหนดี
เชื่อเถอะว่าไม่ได้มีเราคนเดียวที่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
ทุกคนเกิดมาล้วนต้องเคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้กันมาแล้วทั้งนั้น
ไม่แปลกที่เราจะรู้สึกว่าตัวเองเลือกผิดบ้างถูกบ้าง
ซึ่งความรู้สึกผิดถูกที่เกิดขึ้นในใจเรา จริงๆแล้วมันไม่ได้เกี่ยวข้องกับความผิดหรือถูก
แต่มันแค่ไม่เป็นไปตามที่เราคิดและหวังเอาไว้ตั้งแต่แรก
มันแค่เป็นรื่องความผิดหวัง เป็นแค่เรื่องที่ไม่ถูกใจเรา แต่ไม่มีใครถูกหรือผิด
อะไรที่เกิดขึ้นหลังจากเราเลือกและตัดสินใจแล้ว เราต้องถือว่ามันเป็นเรื่องที่ดีทั้งหมด
ต่อให้ทางที่เดินไปมันจะมีอุปสรรคมากแค่ไหน
ต่อให้มันไม่ราบรื่น ต่อให้เราต้องใช้พลังกายและใจไปกับมันมากมาย
ต่อให้มันทำให้เราท้อแท้และเสียน้ำตาไปบ้าง
แต่เราทุกคนจะเดินไปจนสุดทางแยกนั้นๆได้แน่นอน
จนกว่าจะไปเจอทางออก จนกว่าจะไปเจอแยกอื่นๆ
และสุดท้ายมันจะมีสิ่งที่ดีเกิดขึ้นตามมาเสมอ ถ้าเราเปิดใจมองให้ดีๆ
อย่างน้อยเราจะได้เรียนรู้จากทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเราระหว่างทาง
และจะได้รู้ว่าเราจะวางตัววางใจเรายังไงในครั้งต่อไป ถ้าเราต้องเจอกับสถานการณ์แบบนั้นอีก
มันคือการเรียนรู้ชีวิตจากก้าวแต่ละก้าวของเรา
ไม่ต้องโทษตัวเองหรือโทษใครๆ ถ้าบางครั้งทางที่เลือกไปมันไม่ราบรื่น
เคยสังเกตกันมั้ยว่ามีหลายๆครั้งที่เรารู้ว่า เดินไปทางนี้มันยาก
อุปสรรคก็รออยู่เห็นๆ แต่เราก็ยังเลือกเดินไปทางนั้น เพราะอะไร???
มันมีเหตุและผลเสมอที่ทำให้เราเลือกไปแบบนั้น
ซึ่งเหตุผลของคนแต่ละคนก็มีไม่เหมือนกัน
ไม่มีใครรู้หรอกว่า ที่ระหว่างทางยากๆนั้น
เราอาจจะได้อะไรมาที่มีคุณค่าสำหรับเรา
ในความทุกข์ยากนั้น มันอาจจะทำให้เราได้เจอเพื่อนแท้และมิตรแท้
มันอาจจะทำให้เราค้นพบตัวเองอีกด้านนึง ที่เป็นด้านที่เราเองไม่เคยสังเกตเห็นในภาวะปกติ
เราอาจจะไม่เคยรู้เลยว่าตัวเรานั้นเข้มแข็ง กล้าหาญและมีสติมากแค่ไหน
ถ้าหากเราไม่เคยต้องใช้มันเลยซักครั้งในชีวิต อย่ากลัวเวลาเดินมาถึงแยกใหญ่ๆในชีวิต
ลังเลได้ก่อนจะเลือก คิดเยอะๆได้ก่อนจะเลือก ปรึกษาคนรอบข้างได้ เมื่อเกิดความสับสน
แต่สุดท้ายแล้วเราควรตัดสินใจเลือกด้วยตัวเองจะดีที่สุด และเมื่อเลือกแล้ว ก็ให้ตั้งสติ ตั้งใจเดินให้ดีๆ
อย่าเสียใจ อย่าเสียดาย ที่เราไม่ได้เลือกเดินไปอีกทาง เพราะที่อีกเส้นทางนึงที่เราไม่ได้เลือก
มันก็ไม่มีอะไรให้เราได้เห็นได้สัมผัสในแบบเส้นทางที่เราเลือกเหมือนกันนะ
ถ้ามีสองสิ่งหรือมากกว่าให้เลือก ส่วนใหญ่คุณจะเลือกอะไร? แล้วคุณใช้อะไรในการเลือก??
หลายๆครั้ง คนเรามักจะเลือกสิ่งที่อยากทำก่อนเสมอๆ
โดยที่บางครั้ง สิ่งที่เราอยากทำ มันไม่ได้ทำให้เรา
ไปถึงปลายทางอย่างที่เราต้องการ แต่เราก็เลือกทำมัน
วันนี้ ถ้าคุณอยากไปให้ถึงสิ่งที่คุณต้องการ คุณอาจจะต้องเลือกให้ได้
ระหว่าง "สิ่งที่ควรทำ" "สิ่งที่ต้องทำ" "สิ่งที่อยากทำ"
ถามว่า จะแบ่งอย่างไร ว่าอะไรคืออะไร?
สิ่งที่ต้องทำ ก็คือ สิ่งที่จำเป็น และเร่งด่วน
สิ่งที่ควรทำ ก็คือ สิ่งที่จำเป็น และไม่เร่งด่วน
สิ่งที่อยากทำ ก็คือ สิ่งที่ไม่จำเป็น และไม่เร่งด่วน
ถ้าถามทุกๆคนว่า คิดว่า อะไรคือสิ่งที่คุณควรเลือก
เชื่อนะว่า ทุกคนตอบได้ว่า ต้องเป็นสิ่งที่ต้องทำและควรทำ
แต่เชื่อไหม หลายๆครั้ง ในชีวิตของคนเรา
คนเรามักจะเลือก ในสิ่งที่เราอยากทำก่อนเสมอๆ
นั่นจึงเป็นคำตอบ ว่าทำไมเราถึงไม่สามารถมีชีวิตอย่างที่เราอยากได้เสียที
เพราะบางครั้ง เรายังไม่มีเป้าหมายชีวิตที่ชัดเจน
ดังนั้น ก่อนที่คุณจะทำอะไร
คุณควรจะมีเป้าหมายชีวิตให้ชัดเจน(ย้ำๆชัดเจน)
แล้วทุกครั้ง เมื่อคุณมีทางเลือก ให้คุณต้องเลือกเดิน
คุณก็แค่ถามตัวเอง ว่าทางไหน
ที่จะทำให้คุณไปถึงเป้าหมายในชีวิตคุณได้มากกว่า
แล้วคุณก็จะเลือกทางเดินชีวิตของคุณได้ง่ายขึ้น
เพราะเราจะไม่ได้ในสิ่งที่เราอยากได้
แต่เราจะได้ในสิ่งที่เราคู่ควร
ทีนี้กลับมามองตัวเองว่าทำไมถึงเลือกมาทำอาชีพเจ้ามือหวย
1.อยากรวย เห็นคนอื่นทำแล้วประสบผลสำเร็จ คนที่คิดว่ามีเงินแล้วมาเป็นเจ้ามือหวยมันได้เงินง่ายต้องขอบอกเลยว่าหากคิดอย่างนั้นในปัจจุบันกับอดีต แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
2.ตกกระไดพลอยโจร เพราะเจ้ามือที่ส่งเลิกไปแล้วไม่มีที่ส่งเลยจำเป็นรับช่วงต่อ เห็นว่าพอมีช่องทาง
3.จากที่ส่งไปไม่มีถูก ส่งให้เขารวยหันมารับเองบ้างบางส่วนดีกว่า (มีเยอะ)
แต่สถานการณ์ในอตีดกับปัจจุบันมันแตกต่างกันอย่างมาก เลยทำให้มีปัญหาสำหรับบางคนยิ่งช่วงที่หวยไม่ปกติด้วยแล้วมันเลยทำให้บางคนไม่รู้ว่าจะเลือกไปทางไหนดี
คนทีมีทุนแล้วเจอสภาวะตอนนี้แล้วขอหลบไปพักผ่อนก่อน แล้วค่อยมาลุยต่อเมือยามสภาวะเข้าสู่ปกติ ของเก่าที่มีเก็บก็ตุนไว้ก่อนดีกว่าต้องควักออก
แต่สำหรับบางคนแล้วคิดไม่ออก ได้แต่คิดว่าหากเลิกไม่ได้คืน ลองสู้อีกสักพัก และแล้วก็ไม่ดีไปกว่าเดิมมีหลายสาเหตุ เช่นทุนร่อยหรอ ใจคอไม่ดี สู้เยอะก็กลัวขาดทุนเยอะ
ไม่มีเครื่องมือควบคุมการทำงาน เลยสู้แค่หวังฟลุค เพื่อได้กลับมา และแล้วมันก็เป็นการขาดทุนสะสม บางคนต้องไปกู้ยืมมาทำงานต่อ หวังว่าจะได้คืน แต่ตอนได้มันก็แทบไม่คุ้ม
เพราะว่าต้องประคองตัวในการสู้ หวยออกเดือนละสองครั้งแต่ดอกเบี้ยเดินทุกวัน ไม่ว่า ฝนจะตก แดดจะออก กลางวันหรือกลางคืน แล้วจะทำอย่างไรดีละทีนี้ ไปทำอาชีพอะไรต่อหากว่าเลิก
ไม่เลิกก็ไม่มีทุนสู้ต่อ แต่หากสู้ต่อไม่มีวิธีการและหลักการก็เหมือนขนทรายถมทะเล บอกได้เลยสำหรับชั่วโมงนี้ หากจะสู้ต่อต้องทำอย่างไรดีละทีนี้ก็ต้องกลับไปมองตัวเองว่าที่มันขาดทุนเพราะอะไร
มีปัจจัยไหนที่ต้องแก้ไขปรับปรุง ยกตัวอย่างเรื่องอัตราจ่ายและส่วนลดมีส่วนในผลประกอบการ ทำงานมีแต่ตัวเลขไม่มีตัวเงิน เครื่องมือในการทำงานที่ใช้อยู่แค่เป็นการรวมยอดให้
ไม่สามารถเห็นภาพของความเป็นต่อและอัตราเสี่ยง เรื่องอื่น ๆ อีกเยอะลองอ่านในกระทู้เก่า ๆ ที่เขียนไว้ บางคนบอกว่าท้อได้แต่อย่าถอย แต่สำหรับผมแนะนำว่าถอยได้แล้วค่อยกลับมา
หากยังไม่มีอะไรดีขึ้น บางคนยังตกอยู่ในภาวะลำบาก มีปรารภให้ผมฟังแล้วน่าเห็นใจ "ถึงตอนนอนก็นอนไม่ค่อยหลับ พอถึงตอนหลับก็อยากหลับไปไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีก"


ทำงานแบบมีหลักการ ไม่กล้าจนเกินตัว ไม่กลัวจนเกินเหตุ